با توجه به حمايت پادشاه اسپانيا از كريستُف كُلمب، دريانورد معروف ايتاليايى، به منظور يافتن مسيري از سوي غرب به آسيا و هند كه منجربه كشف امريكا شد، طبيعي بود كه اسپانيا و همسايه آن پرتغال، زودتر از ساير كشورهاي اروپايى به اعزام مهاجرين و توسعه متصرفات خود در قاره امريكا دست بزنند. آوازه شكوه و جلال و ثروت قاره جديد در اروپا، باعث گسترش انديشه دست‏يابي به ثروت و گسترش قلمرو كشور اسپانيا شد. از سوي ديگر كاشفين پرتغالي نيز كه در سواحل غربي افريقا در حال كار بودند دست به اكتشاف سواحل جنوبي در برزيل زدند كه به تدريج موجب برخورد ميان دو امپراتوري بر سرتعيين منطقه نفوذ و مرز ميان آن‏ها شد. در نتيجه پادشاهان اسپانيا و پرتغال از پاپ خواستند تا در مورد اختلافات آن‏ها داوري كرده و منطقه نفوذ هر يك را مشخص كند. درنتيجه، در 28 نوامبر 1494م با ميانجي‏گري پاپ خطّ معيني در غرب جزاير كيپ وِرد در غرب افريقا مرز ميان اسپانيا و پرتغال اعلام شد، به اين ترتيب كه شرقِ خط به پرتغال و غرب آن به اسپانيا تعلق گرفت.